بیشتر سینما و کمی هم چیزهای دیگر
ژانر وحشت پیچیده‌تر از آنی است که به نظر می‌رسد. خون و خشونت و روابط جنسی، از عمیق‌ترین ترس‌ها و نگرانی‌ها و تابوهای فرهنگی و احساس‌های سرکوب‌شده‌مان سخن می‌گویند. ساختن فیلم‌های ترسناک تنها به پاشیدنِ سطلی خون بر پیکری برهنه و بی‌سر محدود نمی‌شود و دقت و ظرافت فراوانی می‌طلبد.
کلیپِ هیهات — هم‌چون موزیک و متن(text)اش — گیرا و برانگیزاننده است و ترجمانِ تصویریِ مناسبی برای‌شان. در بخش‌هایی از موزیک ویدیو دوربین به محله‌ای غبارگرفته در پایین شهر می‌رود و تصویرگرِ اعتراضِ ساکنانِ کم‌سن‌وسال‌اش به بی‌عدالتی‌ها می‌شود. در چند نما، شاهدِ هجومِ بی‌پروایِ بچه‌هایی فرودست به «میدانگاهِ» محله‌ایم. دوربین آن‌ها را بر پس‌زمینه‌ای نکبت‌زده در قاب می‌گیرد؛ با نگاه‌هایی خصمانه رو به خودش و در لواَنگل.
