بیش‌تر سینما و کمی هم چیزهای دیگر
مرد نامرئی بارها در ادبیات و سینما و تلویزیون «ظاهر» شده است. در سینما بیش‌تر از آن‌دو دیگر. اولین‌بار در ۱۹۳۳ و آخرین‌بار چندی پیش. به بهانه‌ی اکرانِ جدیدترین مرد نامرئی، درنگ می‌کنیم بر چهار فیلم: مرد نامرئی (۱۹۳۳ جیمز وِیل)، خاطراتِ مرد نامرئی (۱۹۹۲ جان کارپنتر)، Hollow Man (پل ورهووِن) و همین‌طور آخرین مرد نامرئی‌ای که تا کنون روی پرده رفته است: محصولِ ۲۰۲۰ به نویسندگی و کارگردانیِ لی وانِل.
هم‌چون سالِ گذشته، فیلم‌های جشنواره‌ی فیلم کوتاه تهران هم‌زمان در دیگر شهرهای کشور روی پرده رفته‌اند. اکران در گرگان به پایان رسید. ۳۷ فیلم طیِ دو روز و در چهار بخش: داستانی، تجربی، پویانمایی و مستند. ضمنِ احترام به باقیِ فیلم‌های پذیرفته‌شده در جشنواره، نگارنده از بین فیلم‌های اکران‌شده در گرگان، صدای سه فیلم را بیش‌تر پسندیده و بخشی از آن‌ها را به‌اجمال تحلیل کرده است که در ادامه می‌خوانید.
